Rozpoczęcie tej kadencji przypadało na okres niesprzyjający działalności związku „Solidarność”. Było to wkrótce po upadku rządów AWS i panowały ogólnie nieprzychylne nastroje dla mocno wówczas zaangażowanego politycznie związku, jakim była „Solidarność”.

Z kolei w naszej organizacji na uczelni był też okres konfliktów i wielu nieporozumień sporo członków odeszło. W styczniu 2000 roku zrezygnował z pełnienia funkcji przewodniczącego Janusz Smaza. Nastąpił wtedy przeszło dwuletni okres, kiedy obowiązki przewodniczącego pełnił Jan Masiak. W międzyczasie powstał nowy (i w pewnym sensie konkurencyjny dla naszego) związek zawodowy. Nasz, uwikłany w konflikty personalne stał się mniej atrakcyjny. Nic, więc dziwnego, że w takiej sytuacji mając na uwadze wszelkie aspekty spraw, nowa komisja musiała rozpocząć pracę od podstaw. Działania nasze, być może początkowo mało zauważalne i nie spektakularne, koncentrowały się w pierwszej kolejności na stworzeniu sprawnie funkcjonującego biura: usunięto z pomieszczenia będącego naszą siedzibą zalegające od lat setki kilogramów makulatury i śmieci, uporządkowano archiwalia związku, uporządkowano sprawy telefonów, faksu i drukarki, w końcu przystosowano ten niepomiernie mały pokój do pracy i stworzono warunki by mogły się tam odbywać zebrania, uporządkowano sprawy członkowskie – zaczęto wydawać i stemplować legitymacje związkowe, uaktualniono listę członków, stworzono regulaminy otrzymywania zapomóg.

Drugim zadaniem było zwiększenie przepływu informacji wewnątrz związku. W tym celu wykonano i zawieszono dwie dodatkowe gabloty informacyjne w budynkach Akademii na Wybrzeżu Kościuszkowskim i przy ul. Myśliwieckiej, gdzie od tej pory, tak jak na Krakowskim Przedmieściu, zaczęły pojawiać się regularne informacje z zebrań, informacje dotyczące ważnych działań podjętych przez komisję oraz innych działań związkowych. Rozpoczęły się też regularne cotygodniowe dyżury przewodniczącego i wiceprzewodniczącego przez cały okres kadencji.

Trzecim celem było uwiarygodnienie NSZZ „Solidarność” jako niezbędnej komórki pomocnej w rozwiązywaniu spraw pracowniczych na naszej uczelni. Proces ten trwający do dziś, w całej mijającej kadencji był konsekwentnie realizowany przez naszą działalność statutową – przy negocjacjach płacowych z władzami uczelni (w związku dwoma regulacjami płac). Również dzięki stałemu uczestnictwu przewodniczącego komisji w obradach senatu nawiązywały się bezpośrednie kontakty z senatorami akademii oraz zdobywana była wiedza o aktualnych i planowanych działaniach na uczelni, etc.

Kolejnym realizowanym założeniem podczas całej kadencji było rozsądne i oszczędne gospodarowanie funduszami związkowymi. Zostało to w pełni osiągnięte, pomimo, że od dwóch lat funkcjonują kosztowne w skali „globalnej” tzw. zapomogi świąteczne, pomyślane jako powszechna forma wspomożenia domowych budżetów wszystkich naszych członków na święta Bożego Narodzenia. Na zakończenie tej kadencji stan finansów związkowych jest kilkukrotnie wyższy niż był na jej początku.

Ważnym zadaniem postawionym przed związkiem było pozyskanie nowych członków. Podsumowując: obecnie stan osobowy wynosi 54 członków będących pracownikami uczelni, pozostali to pracownicy emerytowani. Podczas tej kadencji jedna osoba przeniosła się na inną uczelnię, dwie już zrezygnowały na samym jej początku, zapisało się natomiast 5 nowych osób. Chociaż być może przyrost liczby członków nie wygląda imponująco, to na tle innych organizacji uczelnianych gdzie tendencje są raczej spadkowe, wyróżniamy się pozytywnie. Nie jest wykluczone, że niezbyt wielkie zainteresowanie wstępowaniem pozostałych pracowników uczelni w szeregi naszej organizacji spowodowane jest zbyt małym rozgłosem, jaki się nadaje jej działalności (tu być może ponosi winę sam przewodniczący hołdujący zasadzie, że jak coś jest dobre to nie potrzebuje reklamy). Może w czasie kolejnej kadencji warto byłoby to zmienić.

Członkowie komisji oprócz działań wewnątrz uczelnianych również aktywnie uczestniczyli w wielu zebraniach i konferencjach odbywających się na zewnątrz. Najbardziej cennymi okazały się kilkukrotnie spotkania w Radzie Krajowej Sekcji Pracowników Szkół Artystycznych, gdzie zapraszani goście interesująco referowali aktualne tematy, jak chociażby ostatnio problemy samorządności i autonomii uczelni i relacji władz uczelni ze związkami zawodowymi oraz sprawy nadzoru i sterowania uczelnią przez ministerstwa w świetle nowych zapisów w statutach.

Każdego roku członkowie komisji organizowali z okazji Święta Zmarłych akcję zapalania zniczy i dekorowania grobów zmarłych pracowników Akademii Sztuk Pięknych.

W listopadzie 2003 roku w naszej organizacji powstało Koło Młodszych Pracowników Naukowo–Dydaktycznych zrzeszające asystentów i adiunktów I stopnia oraz doktorów. Celem tego koła jest wzajemne wspieranie się w działalności naukowej i artystycznej, udział w konferencjach i wystawach, a także wymiana doświadczeń w zakresie aktywności naukowo-dydaktycznej i artystycznej z innymi uczelniami. Komisja zawsze bardzo zachęcała do tworzenia takich kół i zawsze obiecywała ewentualne wspomożenie finansowe.

Komisja Zakładowa w kadencji 2002–2006 zbierała się na protokołowanym zebraniu aż 36 razy i tylko raz nie było kworum, a przeważnie skład komisji był stuprocentowy. W tej kadencji komisja liczyła sześciu członków plus przewodniczący. Liczba członków komisji była na tyle odpowiednia, że każdy mógł się wykazać samodzielną pracą wykonując przyjęty zakres obowiązków. I tak:

• Marek Dzienkiewicz pełnił funkcję wiceprzewodniczącego naszej komisji oraz był aktywnym członkiem sekcji branżowej Pracowników Szkół Artystycznych NSZZ „Solidarność”
• Aleksandra Krupska i Danuta Stępień zajmowały się sekretariatem,
• Sławomir Czajkowski pełnił funkcję skarbnika,
• Jan Masiak zajmował się sprawami kontaktów z regionem,
• Izabela Zając, która weszła do komisji w lutym 2003 (po rezygnacji Janusza Jakubczyka) zajmowała się sprawami administracyjnymi i informacją.

Każdy z członków wywiązał się bardzo dobrze ze swoich zobowiązań i wszystkim należy się uznanie za dobrze wykonywaną pracę.

Kończąc sprawozdanie z działalności komisji chciałbym podkreślić, że następcy staną przed trudem prac związanym z włączeniem się do rozmów i negocjacji przy kształtowaniu nowego statutu Akademii oraz powstających nowych regulaminów uczelni. Jest to zadanie, które NSZZ „Solidarność”jako jedyny działający na naszej uczelni związek zawodowy powinien udźwignąć.

Paweł Jakubowski
Przewodniczący Komisji Zakładowej
NSZZ „Solidarność Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie

Warszawa, 7 marca 2006 r.